Wie wat bewaart, heeft wat. Franka Jakobs heeft plastic
draagtassen van Horster winkels bewaard en heeft nu een prachtige collectie.
Een collectie die met het stijgen der jaren alleen maar aan historische waarde
zal winnen. Een collectie ook die niet met vooropgezette bedoelingen tot stand
is gekomen. Franka: ‘Ik heb niet verzameld,
dat wil zeggen, ik heb ze niet bewaard met het doel om een collectie samen te
stellen. Nou ja, bewaard, ik heb ze gewoon nooit weggegooid. Nu de plastic
draagtassen uit de winkels worden verbannen hebben ze meer waarde voor me
gekregen. Ik bewaar ze dus nog even.’
Franka stuurde me foto’s van de draagtassen toe (waarvoor
dank!), met de bedoeling dat ik er een stukje over zou schrijven. Dat zal ik
binnenkort beslist en met veel plezier doen. Maar het zou doodzonde zijn de
Horst-sweet-Horst-lezers het begeleidende commentaar van Franka bij een aantal
van de tassen te onthouden. Dat commentaar is namelijk bijzonder scherpzinnig,
getuigt van humor en bevat zo links en rechts wat stekeligheden. Hier komt het:
‘Te zien is dat
Coppens al geruime tijd verstand heeft van lekker vlees en dat zelfs een nieuwe
draagtas
daar niks tegenin te
brengen heeft.’
‘Onderscheidde Jan
Linders zich eerder door “Vorstelijk voordelig” te zijn, het wordt steeds beter
want nu zijn ze “Gewoon véél lager in prijs”.
Wij wachten met smart
op de volgende nieuwe draagtas.’
‘De mooiste vind ik
toch die reeks van EDAH: ze trekken de aandacht en zien er aantrekkelijk uit. En
de kans is groot dat er van de verzameling EDAH-tassen nog verschillende aan
het stuur van mijn lichtblauwe Vespa Ciao hebben gebungeld.’
‘De Schoester varieert
blijkbaar graag, want
behalve schoenen in
alle soorten en maten
geldt dat ook voor hun
draagtassen.’
‘De minste vind ik die
van Mariëtte Mode: te veel wit op de tas. En Mariëtte Mode wekt niet de indruk
er serieus werk van te maken om meer mannen in de winkel te krijgen.
Daarvoor is het terloopse
gehalte van de vermelding “en voor hem”, in een ieniemienie lettertype ook nog,
te hoog.’
‘Bij Theelen mag ik
volgens de tas tenminste kleur in de winkel verwachten.’
‘De misgeslagen-plank-tas:
Van Lierop. En dat is ook, als je geen haviksogen hebt, het enige leesbare op de tas.
Nee, dan Kruytzer,
hier zie (!) je meteen waar het om draait.’
‘De
schoenmaker-blijf-bij-je-leest-tas is voor Provak (“Verhaegh”): een winkel met
mannenspullen verdient een mannentas.
‘De beste
ik-blijf-mezelf-tas is van Albert Heijn: geen ronkende woorden nodig. En toch
onmiskenbaar.’
Prachtig toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten