maandag 24 september 2012

Top 5 – Gepimpte Hegelsomse eieren

Vrijdag een bezoek gebracht aan Manifesta, de tweejaarlijkse Europese manifestatie voor hedendaagse beeldende kunst die dit jaar is neergestreken in Genk. Niet zomaar in Genk, nee, in het hoofdgebouw van de voormalige mijn van Waterschei. Een industrieel monument van de bovenste plank, omringd door desolate gebouwen in een desolaat gebied.
Met de locatie zit het dus meer dan goed. Maar de bedoeling is uiteraard dat het geëxposeerde werk de locatie overtreft. Is dat ook het geval? Als ik heel eerlijk ben niet. Natuurlijk, er valt allerhande prachtigs, spannends, intrigerends, spitsvondigs en tot nadenken stemmends te beleven. Knap ook hoe het mijnverleden wordt verbonden met de hedendaagse kunstwerken. En heus, in de ruim drie uur dat ik er was heb ik me geen seconde verveeld. Het door een microfoon versterkte geluid van een speeldoos waarop de Internationale speelt, de immense hoop aan elkaar genaaide stoffen, het mierenlaboratorium en de video met Engelse oud-mijnwerkers die mijngeluiden nabootsen zullen me zeker nog een tijdje bijblijven. Maar dat is het dan ook wel zo’n beetje.
Misschien had ik mezelf ook meer tijd moeten gunnen: mijn voornaamste probleem met dit soort manifestaties is altijd de overstelpende omvang. Om alles goed in je op te kunnen nemen en te laten bezinken, zou je eigenlijk drie, vier keer moeten gaan. Maar wie doet dat?
Mijn tweede probleem met dit soort manifestaties is dat ze altijd worden gedomineerd door conceptuele kunst. Op zich niks mis met conceptuele kunst, maar je moet er in elk geval de tijd voor nemen – en die is er dus niet.
Mijn derde probleem bij dit soort manifestaties zijn de video’s. Terwijl ik juist een geweldige liefhebber van kunstvideo’s ben. Maar bij dit soort manifestaties zijn het er steevast te veel, zijn ze steevast te lang (maximale lengte tien minuten als het aan mij zou liggen) en – heb ik weer – val ik er steevast middenin. Kan zo’n video niet meteen boeien, dan loop je al snel weer verder: er is toch keus genoeg.
Klinkt misschien gek, maar misschien beleefde ik dit weekend wel meer kunstgenot in Hegelsom. Daar fietste ik gisteren de Pimp ow ei-route langs 26 door inwoners van het dorp vervaardigde kunstwerken, allemaal met als basis een stalen ei (klik hier en hier voor meer informatie). Hier geen overstelpende omvang, nauwelijks conceptuele kunst, geen video’s. Minder pretenties ook dan in Genk. Wel meer humor, veel meer humor.
Wat Pimp ow ei wat mij betreft vooral duidelijk maakt is dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Het hoeft niet altijd allemaal even verheven te zijn, laagdrempeligheid kan ook haar charmes hebben. Maar weet u wat? Wandel of fiets de route en vorm zelf een oordeel. Wel opschieten: op 7 oktober is het gedaan met het feest. En laat u vooral niet beïnvloeden door mijn top 5 van gepimpte Hegelsomse eieren. Hier komt ie:

5. RecEIcling
Geïnspireerd op het nieuwe, op scheiden en hergebruiken gerichte Horster afvalbeleid. Hoe zou Horst er uitzien als alle nöälers over het afvalbeleid hun ergernis zouden weten om te zetten in creativiteit?

4. Gedreij um ’t Ei
Zou hoger zijn geëindigd als het kleine ei daadwerkelijk om het grote ei had gedraaid. Andersom had van mij trouwens ook gemogen.

3. Wat was er het eerst? De kip of het ei?
Fraai contrast tussen de gezellig scharrelende kippen (de enige van de hele route) en de diep filosofische vraag.

2. Dut ma mei mit os Ei
Kinetische kunst heeft zoals bekend bij mij altijd een streepje voor. Bovendien ben ik een bekende van de maker, dus ik kan er sowieso niet omheen dit werk in m’n top 5 op te nemen.

1. Un oeuf is enough
Zal wel aan mij liggen, maar dit vind ik nu superieure humor. En het is ook nog intrigerend. Zeker als je weet dat dit werk niet is opgenomen in de officiële route. Het zal toch niet zijn geweigerd?  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten