maandag 20 februari 2017

Ingezonden – Het verdriet van Landgoed De Gortmeule

Wat volgt is een ingezonden stuk: de mening van de schrijver is niet noodzakelijk dezelfde als die van Horst-sweet-Horst. Klik hier voor de spelregels voor ingezonden stukken.
De familie Hoeijmakers (van De Gortmeule) vroeg mij een poos geleden om te schrijven over de penibele situatie waarin Landgoed De Gortmeule zich bevindt. Nu heb ik wel vaker geschreven over de bedreigingen van het cultuurlandschap in onze gemeente, maar nooit eerder kostte het me zoveel moeite om de juiste woorden te vinden.
De familie Hoeijmakers en de gemeente Horst aan de Maas  heten u van harte welkom op het landgoed
Het lijkt wel of het vroegere malen van de Gortmeule zich nu in mijn hoofd voortzet, alsof het verdriet van Ton, Fien en Chrit  Hoeijmakers over de teloorgang van hun geliefde landschap mij behoorlijk aangrijpt. Nee, dat lijkt niet zo: dat is zo. De onrechtvaardigheid is te schrijnend om te negeren. 
De buren van De Gortmeule zijn minder gastvrij
Mij bekruipt een plaatsvervangende schaamte als Ik me afvraag hoe ons gemeentebestuur het zo ver heeft kunnen laten komen dat de familie Hoeijmakers nu in de hoek zit waar de klappen vallen. In de Horster natuur- en cultuurhoek waar straks wellicht met het nieuwe bestemmingsplan nog meer onheil wordt aangericht. Aan de onbaatzuchtige inzet van Ton en Chrit Hoeijmakers voor het Horster culturele erfgoed kan menig gemeenteraadslid een puntje zuigen. Deze mensen moeten door de politiek worden gekoesterd, geholpen en niet worden overgeleverd aan het recht van de sterkste.
Het IJzeren Gordijn van Veld-Oostenrijk
Eigenlijk zouden alle lezers van dit artikel eens bij de Gortmolenweg moeten gaan kijken hoe er met het Horster cultuurlandschap wordt omgegaan. Praat met Ton Hoeijmakers. Vorm zelf een mening. Laat die mening horen.

Jan Duijf Kloosterstraat Horst

1 opmerking:

  1. Inderdaad, ik ken Landgoed de Gortmolen al wat langer. De eigenaren hadden en hebben goede bedoelingen met het landgoed. Mens en dier is er welkom. Echter ik vraag mij af hoe lang dit nog mogelijk is. Het Landgoed valt ten prooi aan een wurgend fenomeen aan metershoge hekken voorzien van prikkeldraad. Werkelijk aan elke zijde van het Landgoed staan deze hekken dan wel worden ze gepland. Wellicht dat er binnenkort een andere naam gekozen moet worden voor dit mooie Landgoed. Is “Klein Mexico” wat?
    Bij planvorming worden er besluiten genomen op basis van gelikte toekomstbeelden (zie ook case Van Dijck Groenteproducties). Ook voor de Gortmolen was de politiek lyrisch destijds. Het zou een parel worden als compensatie voor infrastructurele werken in de buurt. Als de besluiten eenmaal genomen zijn ontstaat de alternatieve werkelijkheid. De politiek schiet dan in de modulus van frustreren van mensen die in de werkelijkheid de mooie plannen niet meer kennen en protesteren. Te triest voor woorden maar zo werkt de lokale politiek nu eenmaal. Natuur en cultuur is leuk maar we moeten er niet te veel last van hebben….
    Ik wens Ton, Fien en Chrit sterkte met de strijd.

    BeantwoordenVerwijderen