maandag 23 september 2013

Top 5 – Min of meer vervallen Horster schuren

Een maand geleden kocht ik in het Maastrichtse filiaal van de winkelketen die ruim honderd jaar door het leven ging als De Slegte en sinds kort de al bij voorbaat tot mislukken gedoemde naam Polare draagt voor 3,49 euro dit boek:
Het betrof een aankoop in de categorie laat-ik-het-maar-proberen-kost-toch-bijna-niets. Van William Christenberry had ik nog nooit gehoord. ‘Onbegrijpelijk’, zeg ik nu. Afgelopen week heb ik nog twee andere boeken met werk van Christenberry aangeschaft en het vierde is in aantocht. Duidelijk mag zijn dat ik er een nieuwe held bij heb.
Wie is William Christenberry? Een Amerikaans kunstenaar, fotograaf vooral, geboren in 1936 in Tuscaloosa, in de zuidelijke staat Alabama. Opgeleid aan de lokale universiteit vestigde Christenberry zich in 1961 in New York en later in Washington. In zijn werk bleef zijn geboortegrond echter de hoofdrol spelen. Jaarlijks keerde hij terug naar het platteland van Alabama om er met een eenvoudige camera telkens weer dezelfde gebouwen en objecten vast te leggen. Niet de meest in het oog springende, nee, juist de gewone, de alledaagse: de schamele zelfgebouwde optrekjes, de vervallen schuren, de langzaam vervagende gevelreclames, de door onkruid overwoekerde grafstenen. In zijn eigen woorden: ‘I went into the landscape that I was so familiar with from my childhood and I would photograph things that caught my eye – vernacular architecture and country graveyards and things like that.’ Thuis vertaalde hij deze foto’s later ook in tekeningen, schilderijen en sculpturen.
Mensen komen nauwelijks voor in z’n werk. Toch lees je aan nagenoeg elke foto het geploeter om het voortbestaan in dit verarmde deel van de Verenigde Staten af. Effectbejag, nostalgie en sentimentaliteit zijn Christenberry overigens vreemd. Misschien is het juist wel daarom dat z’n foto’s zo ontroeren. Op een onnadrukkelijke manier getuigen ze van de liefde van de fotograaf voor zijn geboortegrond en het respect voor de mensen die er leefden en leven. Dat onnadrukkelijke kenmerkt ook zijn in Working from memory opgetekende herinneringen. In een onopgesmukte, bijna laconieke stijl legt hij de ziel van dit gebied bloot. Dat hij daarbij ook nog z’n afkeer van racisme en de Ku Klux Klan belijdt neemt me alleen nog maar meer voor hem in. Daarom als ode aan William Christenberry hierbij de Horst-sweet-Horst top 5 van min of meer vervallen Horster schuren:

5. Hamweg, Hegelsom

4. Venrayseweg (achter Oude Lind), Horst

3. Schadijkerpeelweg, Meterik

2. Midden Peelweg, America

1. Vrouwboomweg, Horst

Geen opmerkingen:

Een reactie posten