maandag 9 december 2013

Intermezzo – Wieldoppen (1)

Hoogste tijd het weer eens over al dan niet verloren wieldoppen te hebben. Van de Afhangweg en de Laagheideweg belanden we via Alabama en de Venloseweg uiteindelijk op de Roothweg in Meterik. Bent u er klaar voor?

Vergis ik me of waart er inderdaad een nieuwe trend door verlorenwieldoppenland? Op grond van mijn twee meest recent gespotte verloren wieldoppen (Afhangweg en Laagheideweg), kom ik tot de conclusie dat de opgehangen verloren wieldop aan een opmars bezig is ten koste van de rechtopgezette verloren wieldop. Zal wel iets van doen hebben met de attentiewaarde.
Naar verluidt zou het Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters gezien deze ontwikkeling zelfs overwegen zijn naam te veranderen in Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters en -hangers. We laten ons maar verrassen.  
In de Verenigde Staten, althans in de buurt van Tuscaloosa (Alabama), was het al in 1997 een goed gebruik verloren wieldoppen op te hangen. Dat maak ik tenminste op uit deze foto die ik aantrof op bladzijde 134 van William Christenberry, een verrukkelijk boek uit 2002 vol foto’s van de enkele maanden geleden in mijn leven verschenen Amerikaanse fotograaf en beeldend kunstenaar:
Verloren velgen zie je bij ons niet zo vaak zomaar langs de weg liggen. Wat niet wegneemt dat je ze ook hier wel eens in het wild tegenkomt – zelfs in Horst. Wat dacht u van dit velgenkunstwerk bij de entree van Van Wylick Richt- en Lastechniek aan de (Horster) Venloseweg?
Toch verbleekt de velgeninstallatie aan de Venloseweg volkomen bij de uit auto-onderdelen opgebouwde figuur die de toegang bewaakt tot autobedrijf Gebroeders Hofmans aan de Roothweg in Meterik.
Hoewel Peter Janssen me er alweer enkele jaren geleden over tipte, kwam het er eerder niet van ’m hier onder de aandacht te brengen. Hetgeen niet wil zeggen dat ik dit kunstwerk niet waardeer: ik vind het juist fantastisch. De naam van de schepper is mij helaas onbekend. Niet uit te sluiten valt dat het om een uit de hand gelopen stukje huisvlijt gaat, maar dat zegt uiteraard niets over de kwaliteit ervan. Zet het in het Stedelijk, het Van Abbe of het Museum of Modern Art en ik weet zeker: de bezoekers staan er met open mond naar te kijken. Trash art in de beste tradities.  
Merk overigens wel op dat Automan de afgelopen jaren ergens dat blok aan z’n linkerbeen is kwijtgeraakt:
P.S. Vanmiddag kwam ik tot de trieste ontdekking dat Automan intussen (de foto hierboven dateert van 15 november) behalve het blok aan z’n been ook een groot deel van z’n gezicht is kwijtgeraakt en dat ie bovendien geveld is. Er zal toch wel iemand zijn die zich om ’m bekommert?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten